حسین والامنش در سال ۱۹۸۶ در اجرایی در شهر آدلاید نان می‌پزد و با زعفران بر آن می‌نویسد: «عشق است» و نان به حاضرین داده می‌شود تا بخورند. این هنرمند ایرانی ساکن استرالیا گفت‌وگوی هنرمند با مخاطبانش را همان نانی می‌داند که به سادگی خورده می‌شود؛ مادیّتِ فسادپذیر نان، که همان عشق است و همان قوت روزانه. نسترن صارمی در این شماره‌ی مجله‌ی شبکه‌ی آفتاب از آثار حسین والامنش نوشته است.
آثار فرانسوا میله‌ی فرانسوی از خوشه‌چینان و دهقانان دریچه‌ی ورود آرمین مالکی است به طرح موضوع گذار از ارزش آفرینی طبیعت به ارزش آفرینی کار انسانی؛ گذاری نه میان دو دنیای متفاوت که میان دو طرز تفکر که یکی ریشه در گذشته و دیگری روی در آینده دارد.
گزارش نهمین دوسالانه‌ی هنر معاصر برلین که از چهارم ژوئن تا ۱۸ سپتامبر برگزار شد بخش دیگری از این شماره‌ی ماهنامه را تشکیل می‌دهد.
طبيعت روي کره‌ي زمين يک بار با عصر يخبندان آخر‌الزمان را تجربه کرده است. خطر…
«من در محیط کارم مورد استثمار قرار گرفتم.»«حقوق واقعی من پایمال می‌شود.»«سهامدار و مالک حقوق…
آنهایی که در امریکای شمالی زندگی می‌کنند یا در اروپای غربی، یا حتی در دیگر…
فیلم‌های اخیر کریستوفر نولان دیریابند و آخرین ساخته‌ی او، اوپنهایمر، نیز از این قاعده مستثنا…
محفوظ در یال کوهسالان به جست‌وجوی گیاهان ناشناخته بود که یکی از هم‌ولایتی‌ها را دید…
روز‌های پایانی دی‌ماه ۱۳۹۸. اعلام می‌شود که ارکستر سمفونیک تهران به رهبری شهداد روحانی، رهبر…