از جهان سهل‌انگار

چند سال پیش ازش پرسیدند: «چرا با این‌همه آثار، با این‌همه سهم در نقاشیِ معاصرِ ایران، تاکنون نمایشگاهی برگزار نکرده‌اید؟» جواب داد: «فکر می‌کنم برگزاری نمایشگاه انفرادی نوعی خودنمایی است و این کار را دوست نداشتم.» مصاحبه‌کننده تأکید کرده بود: «اما این رسم معمول در میانِ هنرمندان است.‌» و توضیحِ…

ادامه

بَه‌بَه آقای نوبل

بازار کتاب ایران آن‌قدر معادلات مجهول دارد که نه‌فقط مای خواننده از عهده‌ی حلاجی کردنش برنمی‌آییم، بلکه احتمالاً در حوزه‌ی ترجمه حتی خود مترجمان و ناشران هم نمی‌دانند چطور و چرا یک نویسنده در ایران کاروبارش سکه می‌شود و یکی دیگر هیچ‌وقت اقبالی نصیبش نمی‌شود. یک مورد همین داستان‌نویس‌های کشورهای…

ادامه

اسیر جاذبه‌ی مسموم

نوبل باز هم رنگ آمریکا را به خودش ندید و در همان چهاردیواری اروپا نصیب نویسنده‌ای شد که به یک‌اندازه سینه‌چاک و البته منتقد دارد. پاتریک مودیانو را بسیاری وارث برحق مارسل پروست می‌دانند و در بیانیه‌ی امسال آکادمی نوبل ادبیات هم به این نکته اشاره شده ، اما مودیانو…

ادامه

چه‌طور جایزه‌ی نوبل ببَریم

خبرها درباره‌ی نوبل گرفتنِ پاتریک مودیانو آمد، جا خوردم که چه‌قدر دلایلی که داورانِ آکادمی در بیانیه‌شان آورده‌اند، بی‌نمک‌اند: «به‌خاطرِ هنرِ حافظه‌ای که او به‌واسطه‌اش دست‌نایافتنی‌ترین سرنوشت‌های انسانی را فراخوانده و از زیست‌جهانِ اشغال [فرانسه به‌دستِ نازی‌ها در جنگِ دومِ جهانی‌] پرده برداشته.» نوشته‌شان همه‌ی نشانه‌های یک توصیه‌نامه‌ی پُراغراق را…

ادامه