آن‌قدر از در و دیوار روزنامه‌فروشی مجله و روزنامه آویزان است که کسی به کتابی که در آن همهمه، خاموش و خفته منتظر مشتری است، توجه نمی‌کند. مشتری‌هایش هم مثل خودش؛ کسی آن‌جا هوس ورق زدنش را نمی‌کند، احتمالاً از قبل نشانش می‌کنند، برش می‌دارند، و سریع پولش را حساب می‌کنند، و دور می‌شوند.
کتاب‌های زیادی درباره‌ی خودارضایی منتشر می‌شوند. در وبسایت کتابخانه‌ی ملی ده‌ها عنوان درباره‌ی این موضوع ثبت شده. بیش‌تر نویسنده‌ها و ناشرها از این‌که در عنوان کتاب‌ها مستقیماً بهش اشاره کنند طفره رفته‌اند و اسم‌هایی مثل «آرامش طوفانی»، «اعتیاد پنهان»، «چتر نجات»، «خلوت شیطانی»، «هیپنوتیزم شیطانی»، و «جوانان و ازدواج با خویشتن» را جایگزینش کرده‌اند و امید دارند که مشتری خودش از نام‌ها پی به اسرار درون ببرد. اسم‌ها رازداری می‌کنند و جار نمی‌زنند و ممکن است کتابفروش هم در این رازداری سهیم شود و کتاب را داخل پلاستیک مشکی تحویل مشتری دهد.
از پانزده کتابی که در کتابفروشی‌های مختلف با این موضوع پیدا کردم، نُه‌تای‌شان ناشر قمی دارند و بقیه از شهرهای مشهد، پیرانشهر، بابل، و اصفهان هستند؛ یک ناشر تهرانی هم بین‌شان هست. این ناشرها در یک چیز مشترک‌اند؛ همگی ناشر کتاب‌های مذهبی هستند و به‌نظر می‌رسد در حوزه‌ی نشر، چاپ کتاب‌هایی از این جنس در انحصار آن‌ها است. ناشران کتاب‌های پزشکی و علمی در توافقی نانوشته این عرصه را واگذار کرده‌اند و ترجیح می‌دهند کتاب‌های بی‌دردسرتر منتشر کنند. اما هرچه کتاب پردردسرتر باشد پرسودتر هم هست. تیراژ بالا دارد و مرتب تجدیدچاپ می‌شود.
ناشرانی که کتاب‌های علمی و پزشکی منتشر می‌کنند، در تلاش‌اند لباس علم به آموزه‌های دین بپوشانند. این تلاش در طول تاریخ بی‌وقفه ادامه داشته اما حالا عنصر تازه‌ای بهش اضافه شده که در حال‌وهوای اخلاقِ مرسومِ این روزها اقبال خوبی هم دارد: بی‌طرفی. می‌گویند علاوه بر این‌که علم ما را تأیید می‌کند بی‌طرف هم هستیم و به نفع دین، یافته‌های صحیح علمی را کتمان یا مخفی نمی‌کنیم. اما کتاب‌ها را نویسندگانی غیرمتخصص می‌نویسند و در صفحات پایانی منابع استفاده‌شده را ذکر می‌کنند تا هم نشان دهند در این زمینه تحقیق کرده‌اند و هم وجهه‌ای علمی به اثر ببخشند؛ و تمام‌مدت ادای بی‌طرفی دارند. بی‌طرفی زنگی است که اگر نادیده‌اش بگیرید با صدای بلند به صدا در‌می‌آید و باعث می‌شود به خودتان بیایید و روی حرف‌های جانبدارانه خط بکشید. یکی‌شان را مروری بکنیم و ببینیم منظورشان واقعاً از بی‌طرفی چیست.
کتاب «واقعیت‌هایی درباره خودارضایی» یکی از تازه‌ترین کتاب‌ها در این زمینه است که راه اسلافش را نرفته، خواسته صریح‌تر و در دسترس‌تر باشد. در عنوانش مستقیم به موضوع اشاره کرده و اولین کتاب از این نوع است که در کیوسک روزنامه‌فروشی و داروخانه توزیع شده و آن را به پنهان شدن در قفسه‌ی کتابفروشی ترجیح داده. کتاب پرفروشی است. پخشش پارسال شروع شده و امسال به چاپ پنجم رسیده و نویسنده‌اش، احمد اسماعیل‌زاده برزی، می‌گوید تاحالا چهل‌هزار نسخه‌اش به فروش رفته. چاپ سومش بیست‌هزار تیراژ داشته و چاپ‌های دیگرش پنج‌هزار تیراژ. قطعش جیبی است و قیمتش ارزان: سه‌هزار تومان.
ناشر کتاب «واقعیت‌هایی درباره‌ی خودارضایی» انتشارات سبط‌النبی است که در قم فعالیت می‌کند. احمد اسماعیل‌زاده برزی هم در مقدمه‌ی کتاب گفته قصد دارد «با ارائه‌ی دانش علمی در این زمینه و پرهیز از بزرگ‌نمایی و اغراق‌گویی، لزوم اجتناب و پرهیز از این رفتار مضر را به نوجوانان و جوانان گوشزد کند و نشان دهد که عوارض نامربوطی که به خودارضایی نسبت داده شده درست نیستند.»
می‌گوید مدرکِ کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دارد و خودش مشاور تربیتی در آموزش و پرورش و دانشگاه است و برای نوشتن این کتاب از دانش‌آموزان دوم دبیرستان سیزده چهارده مدرسه نظرسنجی کرده. دانش‌آموزان مجبور نبوده‌اند مشخصات خود را در برگه‌های نظرسنجی بنویسند. می‌توانسته‌اند مخفیانه فرم را پر کنند و تحویل دهند. از آن‌ها پرسیده شده آیا خودارضایی می‌کنند؛ چندبار در ماه؟ آخرین بار کی بوده؟ اسماعیل‌زاده می‌گوید ۹۷ درصد بچه‌هایی که ازشان سؤال شد، خودارضایی کرده بودند و ۵۷ درصد این کار را تکرار کرده بودند. «خیلی‌ها بهش معتاد هستند درحالی که یک بار در سال هم ضرر دارد.»
ضررهایش چیست؟ آیا فرد را کور می‌کند؟ آیا دور چشم سیاه می‌شود؟ تمرکز را از بین می‌برد؟ به سرطان پروستات می‌انجامد؟ نویسنده‌ی کتاب می‌گوید به همه‌ی این‌ها بی‌طرفانه پاسخ داده (و البته بدون این‌که به نتایج پژوهش‌ها یا یافته‌های علمی خاصی اشاره کند) و اضافه می‌کند دیدگاه پرطرفداری در غرب هست که خودارضایی را مضر نمی‌داند و شما را به آن تشویق می‌کند و توجیهش این است که اگر خودارضایی کنید ایدز نمی‌گیرید: «مثل این‌که بگویید چون پس‌مانده‌های غذا لابه‌لای دندان‌ها باعث جمع شدن باکتری‌ها و پوسیدگی دندان‌ها می‌شود پس بهتر است اصلاً غذا را در دهان نجوید و آن را با لوله‌ای به داخل شکمتان بفرستید!» اسماعیل‌زاده با تأکید می‌گوید «مقالاتی علمی در دفاع از خودارضایی نوشته می‌شود که استدلال‌هایشان منطقی نیست.» عقیده دارد استدلال‌ها برای پذیرش و عدم پذیرش باید منطقی باشند.
به او ایمیل‌های زیادی می‌رسد که مردم در آن‌ها از تجربه‌های شخصی‌شان می‌گویند و میخواهند برای‌شان چاره‌جویی کند و راهی پیش پایشان بگذارد. یکی از بخش‌های کتاب به پاسخ‌گویی به بعضی از این ایمیل‌ها اختصاص یافته. پرسیده‌اند آیا خودارضایی باعث به وجود آمدن آکنه یا جوش صورت است؛ پاسخ منفی است. پرسیده‌اند آیا گودی دور چشم با خودارضایی ارتباط دارد؛ پاسخ مثبت است و تأکید می‌شود که ممکن است گودی دور چشم به علل دیگر هم باشد. پرسیده‌اند آیا اعتیاد به خودارضایی توسط دیگران قابل تشخیص است، آیا تشخیص آن از سوی همسر امکان‌پذیر است، آیا در آزمایش‌ها مشخص می‌شود؛ پاسخ منفی است. آیا خودارضایی کور می‌کند؟ «خیر، این کار باعث ضعف موقت چشم می‌شود ولی شواهدی که نشان دهد خودارضایی باعث کوری می‌شود در دسترس نیست.»
بخش آخر کتاب به تغذیه اختصاص دارد. «از غذاهای محرک جنسی بپرهیزید و مواد ازدست‌رفته‌ای را که باعث به‌وجود آمدن عوارض خودارضایی می‌شوند، با غذاهای مناسب جبران کنید.» در این بخش تأکید شده که گل‌کلم، کلم‌فندقی، زرده‌ی تخم‌مرغ، دانه‌ی سویا، بادام‌زمینی، خیار، دل و جگر گاو، لوببیاچیتی، و لوبیاقرمز برای ترک خودارضایی کمک‌کننده‌اند و پیاز، صدف خوراکی، موز، زردچوبه، هل، زنجبیل، توت‌فرنگی، شکلات، غذاهای سرخ‌کردنی، و سوسیس و کالباس خوراکی های محرک جنسی که «لازم است مخاطبین ما از خوردن آن‌ها اجتناب کنند.»
کتاب دارد به چاپ ششم می‌رسد، ایمیل‌هایی که برای نویسنده می‌فرستند بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود؛ از او میخواهند توصیه‌ی دارویی کند، تشکر می‌کنند که دید تازه‌ای به آن‌ها بخشیده، حتا می‌گویند ممنون که زندگی ما را نجات دادید.
