[layerslider id=”18″]
منطقه‌ی اورامانات در کردستان از سالیان دور تجربه‌ی شورا و برگزاری انتخابات داشته است. «گردو، توت، گلابی خشک، بلوط، بادام. آن زمان همه‌ی مردم خواندن و نوشتن نمی‌دانستند و به‌همین دلیل پاور یا همان پیر برای هر کدام از معتمدان نامی از میوه‌های خشک منطقه برمی‌گزید. مثلاً «ماموستا بختیار» می‌شد گردو، بلوط نشانه‌ی رأی به «مادر خندانه»، بادام نام «خانم بیان» و توت نشانی از «استاد عثمان اورامانی». بیست نفری که به تأیید مردم و پیران خدمتگزاری خود را ثابت کرده بودند کاندیدای عضویت در شورا می‌شدند و از آن میان چهار نفری که بیشترین آرا را به دست می‌آوردند می‌شدند عضو شورا و تدوینگر آیین‌نامه‌های نحوه‌ی اداره روستا. به گفته‌ی احمد نظیری، اورامان‌شناس، «نحوه‌ی انتخابات افراد برای عضویت در انجمنی به‌نام «مه‌ری» و برای مدت چهار سال بوده که می‌توان گفت سالم‌ترین و به‌معنای امروزی دموکراتیک‌ترین نوع انتخابات بوده است. وظایف شورا بدون مزد و منت خدمت به مردم بوده که هنوز آثار دستورهای شورا در اورامان مشهود است.»
در شماره‌ی چهارم ماهنامه‌ی شبکه آفتاب گزارشی از انتخابات در تاریخ اورامانات به چاپ رسید. عکس‌های بیشتر این گزارش را می‌بینید.
عکس‌ها از عباس کوثری
چه جالب تو منطقه ما هنوز هم از این روش استفاده میکنن پیرمردها برای تقسیم زمن های کشاورزی بطور مثال سه تا برادر که یک زمین مشاع دارن به سه قسمت علامت گذاری میکنن و هر بعد سه تا شیی انتخاب میکنن بطور مثال یه سنگ یه تیکه چوب و یه دسته کلید اونها را میدهند دست دو نفر قابل اعتماد اون دو نفر با هم شور میکنن کدام قسمت مربوط به چوب یا سنگ یا دسته کلید است و بعد یه نفر میاد سه شیی را بین برادران توضع میکنه به این صورت اون دو نفر تایید میکنن که کدام قسمت زمین مربوط به کدام برادر است ،تا سال بعد و نوبت کشاورزی دیگه باز هم این قرعه کشی انجام میشه.