رابرت مککین در مقدمهی کتاب «داستان» (که کموبیش به یکی از کتابهای مقدس فیلمنامهنویسان تبدیل شده) قصه را نهفقط مهمترین عامل در پیشبرد روایت سینمایی که یگانه عنصری معرفی میکند که کیفیت فیلم را تعیین و مستقل از هر مسألهای بیننده را به فیلم جذب میکند یا باعث ملالش میشود.…
ادامهجدیدترین فیلم مازیار میری، بیش از آنکه فیلم خوبی باشد (که نیست)، تجربهی جالبی است. بهواقع میری خط داستانی فیلمهای دزدی را گرفته، عناصر ژنریک فیلم دزدی را از آن میگیرد و با تأکید بر عناصر ملودراماتیک به ترکیبی پیچیده میرسد که نه هیجان اولی را دارد و نه احساساتبرانگیزی…
ادامهتماشای «اکسیدان» بیننده را با مشکلاتی چند مواجه میکند؛ بعضی از این مشکلات مشخصاً به خود فیلم مربوط میشوند، ولی بخش عمدهی گرهها بیشتر به رویکردهای آشنا در فضای انتقادی سینمای ایران و مسائل مربوطه ارتباط دارد. در حالی که کموبیش اکثر بینندگان سینما و عدهای از منتقدان ابایی از به کار بردن واژههای «سخیف»، «بیمحتوا»، «مبتذل»، «غیراخلاقی» و امثالهم برای…
ادامهاین اولینبار نیست که یکی از شخصیتهای مهران مدیری در موقعیتی گیر میافتد که سلسلهای از اتفاقات او راوادار میکنند تا تجربهای دوزخی را از سر بگذارند. هرچند سیامک انصاری پیشتر هم، در «قهوهی تلخ» (۱۳۹۱ –۱۳۸۸)، «شبهای برره» (۱۳۸۴) و … در قالب شخصیتی ناجور در میانهی جماعتی همرنگ…
ادامه