گاردین شکستمان داد

دین باکت، دبیر اجرایی نیویورک‌تایمز، معتقد است روزنامه‌اش در کنار رسانه‌های جریان اصلی امریکا پس از یازدهم سپتامبر توقع مخاطبان را برآورده نکرده‌. او به مجله‌ی خبری «اشپیگل» گفته با نقدی که اولین بار گزارشگر نیویورک‌تایمز جیمز رایزن مطرح کرد موافق است.

باکت می‌گوید: «جراید جریان اصلی پس از یازدهم سپتامبر به‌قدر کفایت در مطرح کردن پرسش‌هایی درباره‌ی تصمیم به جنگ در عراق و سؤال‌های جدی درباره‌ی جنگ علیه تروریسم تهاجمی نبودند. این را درباره‌ی لس‌آنجلس‌تایمز و نیویورک‌تایمز می‌پذیرم.»

باکت که از می ۲۰۱۴ سکان‌دار نیویورک‌تایمز است قبلاً سردبیر لس‌آنجلس‌تایمز بود. باکت در گفت‌وگوی بلندی که با اشپیگل داشته درباره‌ی ادوارد اسنودن، افشاگر اقدامات آژانس امنیت ملی امریکا (NSA) که ترجیح داد گزارشش را به «گاردین» بدهد، نیز صحبت کرده.

او گاردین را «رقیبی جدید [برای نیویورک‌تایمز] در عصر دیجیتال» می‌داند و می‌گوید: «اینکه آنها با ما رقابت می‌کنند و در واقع در قضیه‌ی اسنودن ما را شکست دادند مرا مضطرب می‌کند؟ بله».

خبرنگار «اشپیگل» از او می‌پرسد اینکه اسنودن سراغ «نیویورک‌تایمز» نرفت، چقدر برای این مؤسسه دردناک بوده و او چنین پاسخ می‌دهد: «خیلی دردناک بود. دو معنی داشت. از نظر اخلاقی، به این معنی بود که شخصی با یک ماجرای بزرگ برای افشا ما را جای مناسبی قلمداد نمی‌کرد، و این دردناک است، و معنای دیگرش اینکه ما در چیزی شکست خوردیم که می‌توان استدلال کرد بزرگ‌ترین ماجرای امنیت ملی در چندین سال اخیر است. باخته بودیم نه فقط به گاردین که او سراغشان رفته بود، بلکه به «واشنگتن‌پست» هم باختیم چون او سراغ نویسنده‌ای از «واشنگتن‌پست» رفته بود. سعی کردیم عقب نیفتیم و چند گزارش واقعاً خوب کار کردیم که حس خوبی به آنها دارم. اما بسیار بسیار بسیار دردناک بود».

می‌گویند اسنودن به این دلیل «سراغ نیویورک‌تایمز» نرفت که آنها در ۲۰۰۴ از انتشار تحقیقات اولیه درباره‌ی گردآوری وسیع اطلاعات به‌دست آژانس امنیت ملی امریکا سر باز زده بودند.

وقتی «اشپیگل» از باکت می‌پرسد آیا پرهیز از انتشار این مطلب اشتباه بوده او به‌حق اشاره می‌کند که آن زمان در «نیویورک‌تایمز» نبوده.

مجله‌ی خبری «اشپیگل» همچنین با اشاره به درز یکی از اسناد داخلی «تایمز»، که در آن «مزیت ژورنالیستی»‌اش عقب‌نشینی در برابر رقبای آنلاین عنوان شده، از باکت درباره‌ی رقبای دیجیتال می‌پرسد. باکت در پاسخ می‌گوید: «به اشتباه فکر کردیم که این رقبای جدید، چه بازفید (BuzzFeed) چه دیگران، به این دلیل موفق بودند که از لحاظ ژورنالیستی کاری می‌کردند که ما به‌عمد به آن نمی‌پرداختیم. تکبر اجازه نمی‌داد صادق باشیم. آن رقبای جدید را حقیر شمردیم و فکر می‌کنم فهمیده باشیم که این رویکرد اشتباه است. آنها زودتر از ما فهمیدند چطور مطالبشان را در اختیار علاقمندان بگذارند.»

«اشپیگل» با اشاره به اینکه نسخه‌ی چاپی هنوز سه‌چهارم درآمد‌های این روزنامه را تأمین می‌کند از باکت می‌پرسد: «چطور می‌توانید درحالی‌که ترازنامه‌تان «اولویت با چاپ» را طلب می‌کند، در اتاق خبرتان فرهنگ «اولویت با دیجیتال» را جا بیندازید؟» باکت در جواب می‌گوید: «همیشه فکر می‌کردم «اولویت با دیجیتال» مفهومی ساده‌انگارانه است و حتی از معنای آن هم مطمئن نیستم. گزارش باید اولویت داشته باشد. بیایید ماجرای پاریس [شارلی ابدو] را در نظر بگیریم. ما تمام روز آن را پوشش دادیم و چیزی را نگه نداشتیم. هر خبری رسید، آنلاین منتشر کردیم. بعد، وقتی به مهلت چاپ نزدیک می‌شوید، مجبورید دو کار بکنید. باید آن گزارش‌های آنلاین را جلا بدهید چون چاپ کمتر از اشتباه‌ها چشم‌پوشی می‌کند. ثانیاً، در دنیای ایده‌آل، چیزی انتخاب می‌کنید که برای کسانی که صبح روزنامه‌ی چاپی را دست می‌گیرند تازه و جالب باشد.»

منبع: گاردین