رمان‌های مُلُی، مالون می‌میرد و نام‌ناپذیر سه‌گانه‌ی مشهور بکت هستند که بین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۰ میلادی (۱۳۲۵ تا ۱۳۲۹ خورشیدی) نوشته و در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ میلادی منتشر شده‌اند. این سه‌گانه نه تنها در میان آثار غیرنمایشی بکت که به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار داستانی قرن بیستم محسوب می‌شوند.
مُلُی رمانی‌ست متشکل از دو بخش. راوی بخش اول مُلُی است، کسی که نامش را به رمان داده؛ پیرمردی افلیج که در ابتدای رمان متوجه می‌شویم پس از مرگ مادرش در خانه‌ی او زندگی می‌کند. او که به سختی و با دوچرخه از مکانی به مکانی دیگر سفر می‌کند در نهایت وقتی به خانه‌ی مادرش می‌رسد که او مرده است. دومین تک‌گفتار نیز از زبان مردی‌ست به نام ژاک بوران. شخصیتی در ظاهر متضاد مُلُی اما در واقع روی دیگر سکه‌ی او که در نظر منتقدی دو جنبه‌ی ایرلندی و فرانسوی بکت را نشان می‌دهد.
در این‌جا آغاز رمان مُلُی را می‌خوانیم. هنگامی که مُلُی در خانه‌ی مادرِ مرده‌اش ساکن شده و می‌نویسد. ظاهراً می‌خواهد از چیزهایی حرف بزند که برایش مانده و خداحافظی‌هایش را بکند و آخر سر هم بمیرد. اما در این روایت وارد مسیری می‌شود که به سفرش می‌پردازد و ماجراهایی که از سر گذرانده. حواس مُلُی چندان به جا نیست و در روایت گاه فراموش می‌کند چه می‌گوید. به همین دلیل گاهی کلمه‌ی ابتدای جمله را در انتهای آن می‌نویسد و یا شبه‌عبارتی را میان دو نقطه جا می‌گذارد و یا سلسله‌ی کلام را از یاد می‌برد و جمله را ناتمام می‌گذارد. به همین سبب ارجاع کلام و روایت گاهی کمی دقت، تحمل و تأمل می‌طلبد. نویسنده، این رمان را ابتدا به زبان فرانسوی نوشت و بعدها آن را به همراه پاتریک بولز به انگلیسی برگرداند.
ساموئل برکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ (۲۳ فروردین ۱۲۸۵) در دوبلین به دنیا آمد و در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ (اول دی ۱۳۶۸) در پاریس مُرد.
بعد باز هم یک بار دیگر
