علی جنتی، وزیر ارشاد، از مردم خواسته به جای خریدن طلا آثار هنری بخرند، با این استدلال که آثار هنری هم مثل طلا ارزش افزوده دارند. او در بازدید از نمایشگاه «هفت نگاه» این را گفته و اضافه کرده که اگر «فرد عادی» ارزش کار هنری را درک نمی‌کند باید، با تبلیغات، این ارزش را به او شناساند. حرفش عجیب نیست؟ قیمت‌گذاری طلا ضابطه دارد، قیمت‌گذاری آثار هنری چطور؟ مثلاً آیا تضمینی هست که «فرد عادی» بتواند عکسی از آن بازیگر سینما که نمایشگاه عکاسی هم برگزار می‌کند را، که چهار و نیم میلیون تومان برایش پول داده، با همین قیمت یا بیشتر بفروشد، یا اگر همین آدم احتیاج مبرم به پول داشت با رفتن به اولین گالری بتواند اثر هنری‌اش را تبدیل به پول کند؟ به‌هرحال که فقط دو روز تا پایان نمایشگاه «هفت نگاه» و خرید از آن و تحقق شعار «هر خانواده‌ی ایرانی، یک اثر هنری» وقت هست و آدم‌های عادی، اگر ارزشِ کار هنری بهشان شناسانده شده، باید بشتابند. این نمایشگاه تا فردا هفتم آذرماه برقرار است.
روز جمعه نمایشگاه‌هایی تمام می‌شوند و نمایشگاه‌های دیگری جای آنها را می‌گیرند. برنامه‌های گرامیداشت مرتضی ممیز به مناسبت نهمین سالگرد درگذشت او از فردا در تالار جلیل شهناز خانه‌ی هنرمندان شروع می‌شود. به همین مناسبت آثار طراح گرافیک فنلاندی، کاری پیپو، دیوارهای نگارخانه‌ی خانه‌ی هنرمندان را می‌پوشاند. این گرافیست همچنین یکشنبه کارگاه یک‌روزه‌ای با موضوع «کودکی من» برگزار می‌کند. اتودهای مرتضی ممیز به همراه آثار و نمایش گزیده‌ی پوستر‌ها و نشانه‌های ابراهیم حقیقی هم از دیگر برنامه‌های این بزرگداشت است، بزرگداشتی که ابراهیم حقیقی با نوشتن یادداشتی به پیشوازش رفته. او نوشته: «در امروزِ ما که فردای دیروز شده و دیروز که وقتی به آن اکنون می‌گفتیم و فردا که نیست، میان خورشیدهای در طلوع و غروب، چیست که کسی را مدام در یادها جاوید زنده می‌دارد؟ در خاطره‌ی قومیِ ملتی و در یاد آنها که حتی او را ندیده بودند. جاودانگی از کجاست که آغاز می‌شود؟ و نتیجه کدام کردار تو است؟ آنچه بودی؟ یا آنچه بر جای گذاشتی؟ و عمر آنچه بر جای گذاشتی تا کجای فرداها پایدار می‌ماند؟ اگر در فرداهای نیامده، آثار برجای مانده‌ات همچنان آبشخور تازه و جانبخش نوآمدگان باقی باشد، پس تو به راز جاودانگی دست یافته‌ای، وقتی که دیگر نیستی، و عکس‌های تو یادگاری است از روزی که بودی. زیبا و افراشته و انسان‌وار. و تو را هنوز می‌ستایند حتی آنان که تو را هرگز ندیده بودند و این راز هنر است که با مرگ و جاودانگی خواهران توأمانند. و ما چهره‌ی یارانمان را به یاد می‌آوریم، از پس نماهای رنگ‌و‌رورفته‌ی خاطرات کهنه، به بهانه‌‌ی دوباره دیدنِ عکس‌های یادگاری. و خاطره چیست، جز ته‌مایه‌ای باقی در کنج تاریک مغز تو که هنوز می‌توانی زندگی و زنده بودن را با آن تعریف کنی؟ و زندگی تو همچنان پس از نبودن‌ها برجاست. اگر جاودانگی در خیال و خاطره‌ی آیندگان پابرجای جا خوش کرده باشد.»
بابک صبحی، مجسمه‌سازی که سال‌های سال مشغول ساخت آثار هنری برای میدان‌ها و پارک‌های شهرهای ترکیه بوده، تصمیم گرفته در تهران هم نمایشگاهی برگزار کند، نمایشگاهی که اسمش «پرندگان کوچ» است و از فردا در محوطه‌ی باز فرهنگسرای نیاوران شروع می‌شود و تا ۲۲ آذر ادامه دارد. آثار این نمایشگاه مجموعهای از پرندگان هستند که لانههایشان را با خود حمل میکنند، پرنده‌هایی که از توریهای فولادی و شاخههای درختان ساخته شدهاند. بابک صبحی تا حالا سیزده نمایشگاه انفرادی و دو نمایشگاه گروهی در ترکیه برگزار کرده و چند فیلم کوتاه هم ساخته. «پیکره‌ی مرمرین خورشید» که شش متر ارتفاع دارد، «پیکره‌ی مرمرین دجله و فرات» با ارتفاع شش‌ونیم متر، و نقش‌برجسته‌ی سرامیک «گیلگمش» به مساحت پانصد متر مربع از جمله آثاری است که او ساخته.
نمایشگاه نقاشی‌های منوچهر صفرزاده یا همان مش‌صفر از فردا در گالری ماه مهر شروع می‌شود و تا هفدهم آذر برقرار است. او نزدیک چهل سال است که نقاشی می‌کشد و نمایشگاه‌های زیادی هم برگزار کرده. اول به نقاشی قهوه‌خانه‌ای علاقه داشت اما بعد سراغ اکسپرسیونیسم رفت و حالا تلفیقی از این دو را در کارهایش دنبال می‌کند. نقاشی‌های او از طبیعت بی‌جان تا انسان را در بر می‌گیرد و می‌شود سودای نوعی روایتگری را در کارهایش دید.
بهمن بروجنی، هنرمند مقیم پاریس، طراحی‌هایش را به گالری افرند آورده. او نمایشگاه‌های بسیاری در ایران و دیگر کشورها برگزار کرده و چند اثرش به اسم «مرد با ظرف انار»، «دیگران کاشتند ما خوردیم»، و «ابرها و گل» در گنجینه‌ی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شود. بروجنی هفتادودوساله است، شاگردی استاد بهزاد، سهراب سپهری، مارکو گریگوریان، و هانیبال الخاص را کرده و از جمله کارهایش تابلو دیواری سفالینی شصت‌وچهارمتری در ساختمان وزارت کشاورزی است. نمایشگاه طراحی‌هایش تا چهاردهم آذر برپاست.
پونه جعفری‌نژاد هم در گالری گلستان نمایشگاه نقاشی گذاشته. او سه سال پیش نمایشگاهی با عنوان «درخت‌ها» در گالری سیحون برپا کرده بود. بعد از سال‌ها نقاشی فیگوراتیو و اکسپرسیو به‌یکباره درخت‌ها شده بودند موضوع نقاشی‌هایش. حالا باید دید در آثار تازه‌اش به همان مایه‌های قدیم برگشته یا باز به موضوعاتی تازه علاقمند شده. نمایشگاهش تا دوازدهم آذر ادامه دارد.
علاوه بر اینها فردا نمایشگاه نقاشی جواد مدرسی در گالری طراحان آزاد، مجتبی قاسمی در گالری زیرزمین دستان، شاهرخ خواجه‌نوری در گالری هفت ثمر، مصطفی قربانی در گالری شکوه، و نمایشگاه چیدمان صادق ادهم در گالری ۲۶ هم افتتاح می‌شود.
