ماجراهای نشان شوالیه نگرفتن حسین علیزاده هم‌چنان ادامه دارد. بعد از اینکه علی رهبری به او نامه نوشت که این نشان را نگیر و خود او نامه نوشت که این نشان را نگرفتم، محمدرضا شجریان که خودش تیرماه امسال نشان شوالیه گرفته بود، در پیامی به حسین علیزاده گفت خوب شد نگرفتی. اگر زمان چند ماه به عقب برمی‌گشت شاید خود شجریان هم نشان را نمی‌گرفت اما الان کاریش نمی‌شود کرد و به‌قول او «بادمجان دور قاب چین‌ها» نام این نشان را پیشوند نام او کرده‌اند. اما حاشیه‌های این تصمیم احتمالاً حالاحالاها دست از سر علیزاده برنمی‌دارد.
این‌هفته هم موسیقی در رکود بود. دست‌اندرکاران منتظرند که ماه صفر تمام شود و بعد تولیدات خود را به بازار بفرستند. از کسانی که منتظر تمام شدن صفر نشده‌اند می‌توان از ماهان بهرام‌خان نام برد که آلبوم پاپ «یک و یازده دقیقه» را منتشر کرده. گویا او قرار بود این آلبوم را دو سال پیش منتشر کند اما نشده بود تا امروز. این دومین آلبوم او است؛ آلبوم اولش به اسم «من هنوز» سال ۱۳۸۷ منتشر شد. یاحا کاشانی، محمد کاظمی، عاطفه ابراهیم‌تبار، رضا راد، و مهدیه عرب ترانه‌های این آلبوم را سروده‌اند و ماهان بهرام‌خان، امیرحسین اویسی و امیر سین‌حسینی کار تنظیم قطعات را کرده‌اند. «روزها شب‌ها»، «سپردم تو رو»، «کم کم»، «چه ساده»، «معلومه»، «یک و یازده»، «ماجرای من»، «همیشه می‌شه که می‌بینی»، «وقتی رفتی»، «کجایی» و «گل‌های باغچه» یازده قطعه‌ی این آلبوم هستند.
اسم آلبوم پاپ دیگری که منتشر شده «مسیر رؤیایی» است به خوانندگی مهدی مدرس. این دومین آلبوم او است و مدرس در آن با آرتا میربستانی، مهشاد عرب، رضا پوررضوی، میلاد تهرانی، امیرعباس خلیلی، و میلاد میربستانی همکاری کرده. اولین آلبوم مدرس سه سال پیش منتشر شد و او در این فاصله کنسرت‌هایی هم در ایران اجرا کرد.
این هفته آلبوم موسیقی «این سه خط بی‌انتها» اثر کامران منتظری رونمایی شد؛ آلبومی بی‌کلام با محوریت سازهای کوبه‌ای. امید امیدوار، کیوان عظیمی، علی کبوک، فرزاد صابری، آریا فرج‌نژاد، رحمت‌الله حامدی، مهرداد فضلی‌پور، نیما نیزاری، و پویا موسویان اعضای گروه کوبه‌ای پژواک هستند و نوازندگان باسابقه‌ای مثل حسین بهروزی‌نیا (نوازنده‌ی عود)، پاشا هنجنی (نوازنده‌ی نی)، شروین مهاجر (نوازنده‌ی کمانچه)، وحید اسداللهی (نوازنده‌ی نقاره)، همایون نصیری (نوازنده‌ی پرکاشن)، و مسعود حبیبی (نوازنده‌ی دف) هم نوازندگان مهمان این آلبوم‌اند. «این سه خط بی‌انتها» ازریتم‌های لاتین، آفریقایی، و بعضی ریتم‌های خاورمیانه‌ای مثل لزگی بهره گرفته و تنبک در آن نقش خیلی پررنگی دارد. علی قمصری که در مراسم رونمایی آلبوم سخنرانی کرده، ابراز تأسف کرده که «نوستالژی بلای جان موسیقی ما شده، تا جایی که بسیاری موزیسین‌ها به جای آهنگساز دنبال یک نوستالژی‌ساز هستند.» نوستالژی‌سازی هم بالاخره شغلی است دیگر، و این روزها انگار بازار خوبی هم دارد.
عجالتاً آلبوم دیگری درنیامده. هرخبری هست مربوط به اتفاقاتی در آینده است و کنسرت‌هایی در دوردست. سامان احتشامی نوازنده‌ی پیانو گفته در تدارک کنسرتی جهانی است، البته بعد از اینکه بربط را «سازی جهانی که متعلق به ایران است» معرفی و ثبت کرد. او به خبرگزاری مهر گفته می‌خواهد ثابت کند بربط دست‌‌کمی از گیتار ندارد. توضیح نداده اصلاً چرا باید سازها را با هم مقایسه کرد و توانایی بربط را به رخ گیتار کشید. خوب است تنبک بگوید من هم دست کمی از هارمونیکا ندارم؟
مرکز موسیقی بتهوون هم قرار است آلبوم‌هایی با محوریت شعر منتشر کند. اولین از این آلبوم‌ها شب شعر احمد شاملو است که قرار است در قالب آلبوم «غریبانه» منتشر شود، شامل برنامه‌ی شعرخوانی‌ای که سال ۱۳۵۱ در محل فعلی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در خیابان خالد اسلامبولی با حضور احمد شاملو برگزار شده بود. ناشر گفته تمام تلاش خود را کرده‌ایم برای تهیه‌ی آلبوم به کلیت مراسم شب شعر سال ۱۳۵۱ وفادار باشیم. گپ و شوخی حاضران در جلسه با احمد شاملو و پاسخ او به مخاطبان و حتی صدای آب خوردن این شاعر در این آلبوم گنجانده شده و ما در این زمینه کمترین پالایش صوتی را لحاظ کردیم تا به محتوای کیفی اثر لطمه ای وارد نشود. مشتاقانِ صدای متفاوتِ آب خوردن یک شاعر بشتابند که برای انتقال صحیح محتوای آن کوشش شده.
امیرحسین مدرس در ادامه‌ی کنسرت‌های عاشورایی‌اش ۱۸ و ۱۹ آذر در برج میلاد تهران «روایت موسیقایی کتیبه» را اجرا می‌کند. قرار است قطعات آوازی عاشورایی اصیل ایرانی را بازآفرینی کند. اجرای کلامی قطعات را هم وحید جلیلوند به‌عهده خواهد داشت. «ماه و ستاره»، «یوسف من»، «همراز»، «دل شب»، «ماه و نی»، «امید»، «اربعین»، «کاروان»، «در انتظار»، و «نماز عشق» از جمله قطعاتی‌اند که امیرحسین مدرس اجرا می‌کند؛ علیرضا صالحی‌نژاد تنظیم قطعات این ارکستر ۴۵نفره را به عهده دارد.
پاشایی‌دوستان هم هم‌چنان مشغول کارند. علاوه بر اینکه کنسرت‌هایی در خارج از ایران به یاد او برگزار می‌شود و قطعات بی‌شماری بهش تقدیم می‌شود و عکس‌هایش را همه‌جا می‌بینیم و آهنگ‌هایش را همه‌جا می‌شنویم، پدر پاشایی هم گفته که قصد دارد به اسم پسرش یک مؤسسه‌ی فرهنگی‌هنری راه بیندازد تا آثار پاشایی را حفظ و صیانت کند. این‌جا و آن‌جا کسانی پرسیده‌اند اگر این مؤسسه راه نیفتد آثار آن مرحوم حفظ و صیانت نخواهد شد؟ پاسخ اینکه حتماً نخواهد شد.
عکس از عباس کوثری
