سودای بودن روی صحنه زیر خروارها نور در مقابل هزاران مخاطب، حضور در شوهای تلویزیونی و روی جلد مجله‌ها و در یک کلام «ستاره شدن» خیلی‌ها را به دنیای موسیقی کشانده است. اما در دنیای موسیقی عامه‌پسند موزیسین‌هایی هستند که به‌صورت‌های مختلف و به‌دلایل گوناگون سعی می‌کنند خود را از زیر نور صحنه کنار بکشند و در «سایه» پنهان شوند. در بخش موسیقی شماره‌ی سی‌ام ماهنامه‌ی «شبکه آفتاب»، علیرضا عشقی درباره‌ی موزیسین‌های سایه‌نشین نوشته است.
گروه‌های بزرگ ترکیبی جادویی هستند از اعضایی که در نگاه اول شاید اشتراک چندانی با هم نداشته باشند و شاید توانایی‌های آنها همگن به نظر نرسد. همیشه در گروه‌های بزرگ و زیر سایه‌ی اعضای مورد توجه، یک یا دو نفر دیگر هم هستند که نقش به‌سزایی در موفقیت گروه دارند اما به‌دلایل مختلف کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند. در ادامه‌ی این نوشته به‌اختصار به تعدادی از اعضای گروه‌های بزرگ اشاره می‌شود که زیر سایه‌ی اعضای معروف‌تر قرار گرفته‌اند و کمتر شناخته شده‌اند. محمدعلی پورخصالیان از بزرگان سایه‌نشین گفته. سیامک قلی‌زاده هم نگاهی انداخته به سلوک نوازندگان در جریان اصلی موسیقی ایران.
حسام گرشاسبی گفت‌وگویی کرده با فرشاد فزونی که تجربه‌ی تولید و اجرای موسیقی تئاتر را در کارنامه دارد و از نیمه‌ی تاریک صحنه سخن گفته.
همچنین مقاله‌ای می‌خوانیم از امیر بهاری با موضوع موسیقی «فیلمفارسی» در سایه‌ی بی‌اعتنایی.
