به صحنه آوردن درگذشتگان؛ علیه تاریخ فراموشی

در سال‌های پایانی دهه‌ی شصت میلادی در اروپا، یعنی آن زمان که کودکانِ زاده در دوران تاریک جنگ جهانی دوم رفته‌رفته زبان به بیان خود می‌گشودند، ضرورت ابداع زبان جدیدی احساس می‌شد که بتواند گذشته‌ی نزدیک را بنمایاند. این زبان می‌بایست متفاوت می‌بود از رساله‌های سیاسی یا شهادتِ صرف بر…

ادامه

همه‌گیری دهشتناکِ مرگ

و ما پس از این بابی بگوییم در شگفتی طَواعین (عجایب‌المخلوقات، محمد بن محمود همدانی) در عصر طاعون سیاه، «هر گونه اقدام برای پیشگیری ناخوشی بی‌اثر ماند. مأمورانی که به‌ویژه بدین مهم گماشته شده بودند، هر چه شهر را از زباله و کثافت پاک کردند، از ورود بیماران به شهر…

ادامه

نان، عاشقانه‌ی فسادپذیر روزمره

شعر، شوق، عشق، اشتیاق، سرزمین، سفر، حرکت، زمان و تغییر، زوال و زندگی، طبیعت و سکونت انسان در زمین. همه‌ی این واژه‌ها را می‌شود در میان اشیا، مصالح، چیدمان و به‌طور کلی آثار تصویری و اجرایی حسین والامنش سراغ گرفت. آثاری پالوده، کم‌گو، خلاقانه، شخصی و به زبانی جهانی/انسانی که…

ادامه

تجسم جسم بیمار

زندگی خوب زندگی سالم است؛ پیش‌شرط آن تندرستی است. اصلاً همه گفته‌اند که عقل سالم در بدن سالم است. تندرستی با جوانی، نیرومندی و امید همراه است و در مقابل بیماری نقص و زوال را به ذهن متبادر می‌کند. افراد بسیاری هستند که با نقص‌های مادرزادی به دنیا می‌آیند؛ بدنِ…

ادامه